آزادگان از خون شهدا پاسداری میکنند
آنچه را که شهدا با خون خود نگاشتند، آزادگان با خون دل پاسداری میکنند و به گوش حق جویان جهان و آیندگان میرسانند.
آزادگان از خون شهدا پاسداری میکنند
26 مرداد سالروز ورود مردان مرد و قهرمان از اسارت است و اسارت تاریخی به قدمت و دیرینگی شهادت دارد.
هر کجا پیام و بشارتی باشد، آنجا پیام آوری هم هست. آنچه را که شهدا با خون خود نگاشتند، آزادگان با خون دل پاسداری میکنند و به گوش حق جویان جهان و آیندگان میرسانند. به قول حضرت امام (ره) «اسرا در چنگال دژخیمان، خود سرود آزادیاند و افکار جهانیان آن را زمزمه میکنند.»
اسارت در قاموس جمهوری اسلامی مساوی دربند بودن نیست، در فرهنگ ما اسارت به آزادگی و به تعبیری حریت تبدیل شده است. فرزندان این مرز و بوم تا جایی که توانستند در مقابله با دشمن جنگیدند و مقابله کردند و قسمت بعضی از آنان به چنگال دشمن افتادن با بدن مجروح بود.
آری آنان با مقاومت در اسارت فصل تازه ای را در مقاومت مردم و ملت ایران گشودند و گویای بسیاری از مطالب برای جهانیان بودند که انعکاس آن را میتوان در آثار نیروهای صلیب سرخ مشاهده کرد.
مقام معظم رهبری آزادگان را «الماسهای درخشان» توصیف کردهاند و فرموده اند بازگشت فرزندان این مرز و بوم به کشور به واقع نقطه عطفی در تاریخ مقاومت و دفاع مقدس در کشورمان است.
انسان اسیر در وقت اسارت میبیند که چیزی جز زندگی دنیایی خود را برای از دست دادن در اختیار ندارد. اولین حسی که شخص اسیر را به خود مشغول میکند، کنجکاوی خشک، سرد و دورافتاده ای نسبت به عاقبت و سرنوشت است.
در مرحله بعدی شخص در بند تلاش میکند با وجود مشکلات بسیاری چون گرسنگی و تحقیر، برای حفاظت از جان باقی مانده تلاش کند. این مسائل باعث میشود توجه به سمت خداوند و مذهب بیش از پیش جلب شود و آسانگیری در مسائل دنیوی را به دنبال میآورد.
براستی ریشه مقاومت اسرا در ایثار است و خود ایثار نیز ریشه در ایمان افراد دارد و اسیر مسلمان در دوره اسارت با اتکا به قدرت لایزال الهی و استفاده از مشی و مرام معصومین (ع) پایهگذار مقاومت در سلسله مباحث دفاع مقدس شدند. عده ای از آزادگان عزیز ما 3 سال، عده ای 8 سال و عده ای 10 سال در اسارت ماندند.
عمده اسرای ایران سنین نوجوانی و جوانی خود را در زندانها سپری کردند. این عزیزان در هنگام بازگشت به میهن با مسائلی روبه رو بودند که برای آنها باید امکاناتی از سوی نظام در نظر گرفته میشد.
البته با هیچ اجر و مزدی برای جبران حتی یک ساعت از دوران اسارت آزادگان ما وجود ندارد و هیچ چیز توانایی جبران ایثارگریهای آنان را ندارد اما چون زندگی در این دنیا نیازهای خاص خود را میطلبد، بر حکومت و نظام بود که امکاناتی را برای این عزیزان در نظر بگیرند و خوشبختانه اقداماتی در این زمینه انجام شد.
آزادگان ما در کنار اینکه سرافرازی کشورمان و پیروزی اسلام را میخواهند اما از نظر مادی نیز درخواستهایی دارند که باید مورد توجه قرار گیرد